Posted in Մայրենի

եղիշե Չարենց

ես վորոշեցի տարբեր բանաստեղցուցյուններ միացնեմ միմյանց և ստանամ բանաստեղցություն

Ես իմ անուշ գետի ափին, կրակներ եմ մարել: Եվ երբ հոգնած է եղել, և երբ խաբվել է սիրուց -զոհ- չես հաղթի դու նրան: Կրա՛կ կա սրտիս մեջ, կրա՛կ կա,
Հրդեհ է՝ վառվում է հրկեզ. ալիքը, կուզեմ, որ արա՛գ գա –
Անդարձ է կարոտը երգիս:
Աշխա՛րհ անցի՛ր, Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկա․

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *